Verjaardagen, ze komen op Facebook in geuren en kleuren voorbij. Leuke plaatjes, hartelijke teksten, humoristische plagerijen. Ze brengen mij ook terug naar mijn eigen verjaardagsfeestjes toen ik nog een klein meisje was. Zo snel als ik kon schrijven, schreef ik en maakte ik mijn eigen uitnodigingen. Je werd altijd thuisgebracht en kreeg ook nog een snoepzak mee. Ik moet er nog steeds hartelijk om lachen. Een van de leukste was wel als iedereen naar huis werd gebracht met de jeep die wij toen hadden. Iedereen achterin. Muziek aan en lachen maar.
De foto’s van mijn feestjes die ik had als kind zijn veelal gemaakt als we aan tafel taart zitten te eten. Behalve dan de foto hierboven. Mijn moeder maakte dan wel eens pannenkoekentaart. Pannenkoek na pannenkoek werd besmeerd met aardbeienjam of met iets dat roze kleurde. In mijn beleving wel zeker zes centimeter hoog, die pannenkoekentaart. En bovenop, daar prikte van die plastic houdertjes waarin kleine minikaarsjes stonden te branden. In bijzijn van de kindjes blies ik ze uit. En ik hoopte maar dat mij dat altijd in één keer lukte. Want het leek net of je longcapaciteit in de groei gelijk opging met het aantal kaarsjes dat je moest uitblazen. Meestal net wat adem te kort.
Wat wij zoal deden op mijn feestjes? Schaatsen. Ik ben in de winter jarig en dan was het water in de vijver nog wel eens bevroren. Maar ook verkleedpartijtjes lieten wij niet aan ons voorbij gaan. We hadden een grote houten bank met klepdeksel, gemaakt door mijn opa. Als er dan weer eens wat kleding en accessoires werden opgeruimd, dan kwamen die in die bank terecht. Uren en uren hebben wij gespeeld en theaterstukjes opgevoerd. Maar dat is voor een andere keer.
Mijn moeder had de tijd en de zin – dat denk ik toch – om alle foto’s die mijn vader maakte in albums te plakken. Gerangschikt op datum en begeleidend tekstje van de gebeurtenis. Soms tekende ze er ook nog bij. Guirlandes a la mama. Dat heeft geresulteerd in een naslagwerk van zes propvolle albums, variërend van een kersverse baby en wat ik van wie kreeg bij mijn geboorte tot een propvolle auto waarmee ik weg rijd omdat ik ging samenwonen. Daarna mocht ik zelf mijn albums gaan bijhouden. Ik was blij dat je daarvoor van die prachtige dozen kon kopen. 😊
Ik herinner mij dat mijn moeder albums zat te vullen. In de woonkamer aan de tafel omhuld door de geur van fotolijm. Eerst aanbrengen op de foto. Dan plakken op papier. Loshalen en op beide plaatsen blazen. “Dat plakt beter” zei ze, waarna de lijm mat zag. Een waaier van stiften en papier lag op tafel om de gebeurtenissen aan te vullen. Mijn ouders hebben er voor gezorgd dat mijn broer en ik een overzicht hebben van gebeurtenissen die wij anders niet zo snel meer zouden kunnen terughalen.
Heb jij ook fotoalbums? En welke herinneringen heb jij aan je verjaardagsfeestjes?
