Zat ik plots en vol verwondering de website van ‘Stoy terrace’ te lezen. Je kunt door hen jouw biografie laten schrijven. Nieuwsgierig was ik wel. Niet omdat ik op zoek ben naar iemand die mijn biografie schrijft. Maar het feit dat je nu redelijk gemakkelijk iets professioneels kunt nalaten, linkt natuurlijk wel aan Memory Lane Borduren. Het gaat beide over het tastbaar maken van herinneringen. Van dingen die misschien nog niet verteld zijn. Of van beelden die in de vorm van foto’s of voorwerpen al jarenlang in de kast liggen. Word je bij de een begeleid door een schrijver. Bij mij ben ik je begeleider.
Toch is er wel een groot verschil tussen hen en mij. In een biografie is er grotendeels aandacht voor woordelijke details. Memory Lane Borduren gaat veelal over interpretatie omzetten in vormen, beelden en technieken. Maar dat maakt het nou juist zo leuk. Want niet iedereen vindt het fijn om vooral met het hoofd bezig te zijn. Memory Lane Borduren verlegt de focus van hoofd naar hart doordat je met je handen bezig bent. Het creëert andere verbindingen en rust in lijf, leden en hoofd. Het levert zelfs een goed gevoel op. Want je speelt met liefde. Natuurlijk gebruik je daarbij je be- en overdenkings mechanisme. Maar het ben jij zelf die het verhaal tastbaar maakt, als weerspiegeling van wie jij van binnen bent.
Het laten schrijven van een biografie is net zo persoonlijk als het borduren van een Memory Lane. Je gaat namelijk terug in de tijd. Terug naar herinneringen die je misschien al vergeten was. Herinneringen aan vrienden van weleer, betekenissen die je gaf aan gebeurtenissen die je nu heel anders waardeert. Of wat te denken van oude liefdes. Of het speelgoed waar je als kind mee speelde. Op welke manier heeft jouw leven haar loop genomen? Had je dit ooit kunnen voorzien?
