Mijn oma, de moeder van mijn moeder, was een hardwerkende vrouw. Getrouwd, een boerderij, een café en vijf kinderen; een jongen en vier meisjes. De zakken aan de zijkant symboliseren dat harde werken. Het zijn de zakken van een schort waar van alles in kan dat je snel nodig hebt. Maar ook voor de bescherming van de kleding daaronder. Op de zakken heb ik de versjes geborduurd die ze voor mij schreef in mijn poesie album.
Groen moest het worden. Het jurkje moest groen zijn in de basis. Geen uitleg. Geen verklaring. Groen moest het zijn en groen werd het. Het katoen van de stof staat voor haar eenvoud. Ze stond niet zo op de voorgrond en was tevreden met de kleine dingen van het leven.
Ze hield van cadeautjes. Aan de hals heb ik de strik geplaatst die dat symboliseert. De linnen knoop op de strik is in haar tijd bedoeld geweest voor aan een sloop of op een schort. Waarschijnlijk is deze knoop dan ook gebruikt. De strik is de strik op mijn cadeautje voor mijn oma.
Het raster dat geborduurd is op het jurkje, is de weg die zij heeft afgelegd van geboorte tot dood. De datums staan op de mouwtjes. De rode kraaltjes geven de plaatsen aan waar ze effectief gewoond heeft. Maar ook de kleur en de smaak van de heerlijke aardbeienlimonade die ze zelf maakte.
Ik weet niet of ze een gemakkelijk leven heeft gehad. En daarom moest ik gevoelsmatig gebeurtenissen uit haar leven in een ketting op haar rug hangen. Tevens symbool voor het leven dat ze achter zich liet. Haar ervaringen in haar rugzak. Ervaringen die haar hebben gemaakt wie ze was, wat ze doorgaf, wat is doorgegeven, waar ik van af stam. Het zijn kleine fotootjes die met elkaar verbonden zijn door een met gouddraad, op Chinese wijze, gevlochten bandje. De hals sluiting is samengesteld met een korset- en jarretelsluiting. Ze droeg het beide.
Koos ik bewust voor de paarse voering, hoorde ik later dat ze best veel paars droeg. Mijn keuze voor paars was die, die in verband stond met haar geloof. En hoe grappig vond ik het om te horen dat ze haar jurken liet maken door een naaister. En hoe bijzonder is het dan dat ik nu voor haar een jurkje heb gemaakt.
En heel eerlijk? Toen het jurkje klaar was, was er ontlading. Wat het ook geweest mag zijn, het is goed.
Mijn oma, Theodora Maria Cornelia van Dijck. Later Door Linders – Van Dijck
4 april 1910 – 7 februari 1990
Maak ook jouw eigen dierbare Memory Lane als een tastbare herinnering. Kijk op deze pagina voor meer informatie.
